حکمرانی جهانی

ایران یکی از معدود کشورهای جهان است که در نقشۀ ژئوپلیتیک انرژی، حوزۀ نفوذ ایالات‌متحده محسوب نمی‌شود و می‌تواند به‌صورت پایدار منابع انرژی موردنیاز چین را تأمین نماید و به‌علاوه ایران تنها کشوری در خاورمیانه است که از مسیر خشکی و دریایی می‌تواند به چین انرژی صادر نماید.

این روزها فرضیۀ افول نظریۀ جهانی‌سازی را می‌توان از روی تقویت نظام دو یا چند جانبه‌سازی نظام تجارت جهانی اثبات نمود. برای نمونه در این نوشتار «دوجانبه‌سازیِ تجارت خارجی امارات» از روی اولویت‌های اخیر تجـارت خارجـی این کشور ردیابی و با این فرضیه منطبق گردیده است.

شاید دلیل علاقه‌مندی روس‌ها به ترامپ همین روش اکتفا به رفتار تلویزیونی موردعلاقه‌اش جهت احیای مغزی ناتو بود.

وقتی یک‌بار از او پرسیده شد که دوست دارد کتاب‌های تاریخ چه چیزی درباره‌اش بگویند، او گفت: «او تلاشش را کرد».

بر اساس حکمت نهفته در ضرب‌المثل قدیمی سریلانکایی ابتدای این نوشتار، قطعاً عشق‌ورزی فیل‌ها (امریکا و چین) برای علف‌ها (ازجمله کانادا و مکزیک) مفیدتر از جنگ میان فیل‌ها جهت توقف تهدید نظم مستقر بین‌المللی لیبرال است.

. در تحلیل نهایی هژمونی آمریکا بر اقتصاد جهانی قطعاً پایان‌یافته است؛ اما مانند تجربۀ بریتانیا در اوایل قرن بیستم، سلطۀ دلار مانند پوند، بر اقتصاد جهان تا چند دهۀ آینده برقرار خواهند ماند.

عاقبت، پوتین هم چنان عمل کرد که ماکیاولی یادآور شده بود: «تنها پیامبرانی که فاتح شدند آنانی بودند که خود را مسلح ساختند» .

مکرون در سخنرانی شب پیروزی خود در مقابل برج چشمک‌زن ایفل گفت فرانسوی‌ها «فرانسه مستقل‌تر و اروپای قوی‌تر» را انتخاب کرده‌اند.

آمریکا؛ هژمونِ کهنه، رو به مُوت است، هژمونِ نو نیز نمی‌تواند متولد شود و جنگ اوکراین نیز از علائم وحشت‌زای همین «بحران» است.

توجه جدی‌تر در قوانین بر نحوۀ حمایت عملی و مؤثر از اشخاص و شرکت‌های ایرانی متعددی که به‌تبع فعالیت‌های اقتصادی خود مورد تحریم‌های غیرآمریکایی نیز قرارگرفته‌اند بخش مهمی از تمرکز بر چگونگی شکستن تحریم‌ها را تشکیل می‌دهد.

آمریکایی‌ها در تکاپو هستند تا به هر قیمت با ایران و ونزوئلا به توافق برسند؛ کشورهایی که خود آمریکایی‌ها در گذشته علیهشان تحریم‌های غیرقانونی وضع کردند. آن‌ها حاضرند تا با ایران به صلح برسند و فوراً تمام اسناد را امضا کنند و همچنین با ونزوئلا.

درراه دیدار با رئیس‌جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، در مسکو از امانوئل ماکرون، همتای فرانسوی او، در مورد یک راه‌حل ممکن پرسیده شد: «فنلاندسازی»؛ اشاره ای به وضعیت بی‌طرفی رسمی فنلاند در طول جنگ سرد. آقای مکرون اذعان داشت که این هم «یک مدلی بر روی میز» بود، اما هم‌اکنون او اصرار داشت که البته دیپلمات‌ها باید چیز جدیدی اختراع کنند.