مسئولیت عرضه‌کنندگانِ خودرویِ اِیربَگ معیوب
تاریخ : 1401/03/02
گزیده جستار: به نتیجه رسیدن سهم تقصیر عرضه‌کنندگان خودرو در موضوع ایربگ‌های معیوب در مورد خودروهای طولِ مدتِ ضمانت‌گذشته محل تردید جدی است.
اين نوشتار در تاريخ دوم خرداد‌ماه ۱۴۰1 در روزنامه جام‌جم منتشر شده است.
مسئولیت عرضه‌کنندگانِ خودرویِ اِیربَگ معیوب
به گفته سردار هادیانفر «رئیس‌جمهور به من تأکید کرد که بایستید تا خودروها کیفی و ایمن شود، وگرنه شماره نکنید. خودروهای ما نه زیباست نه ایمنی دارد نه کیفیت دارد، خیلی هم گران است. از ۱۰۰ تصادف، ایربگ ۹۳ خودرو باز نمی‌شود». سردار کمال هادیانفر؛ رئیس پلیس راهور کل کشور، اعلام نموده است «در حادثۀ بهبهان، ایربگ هیچ‌یک از خودروها باز نشد. ما گفتیم خودروساز را به مراجع قضایی معرفی کنند و سهم تقصیر مشخص کنند». ایشان در واکنش به موضوع تعیین سهم تقصیر در تصادفات اظهار داشت: «در تصادفات در وهله نخست راننده، مسئول حفظ جان راننده و سرنشینان است، دوم بحث ایمنی وسیله نقلیه مطرح می‌شود و تعیین سهم دستگاه‌ها نیز با کروکی توسط کارشناسان تعیین می‌شود. خواهش می‌کنم خودروسازها فرافکنی نکنند، باید اشتباهشان را قبول کرده و قول بدهند خودروی ایمن تولید کنند. سؤال این است که آقای سازمان استاندارد چند بار در خط تولید رفته و تست تصادف را شاهد بوده است؟ چرا فرافکنی می‌کنید؟ اگر بخواهیم کروکی 11 ساله را تحلیل کنیم و بگوییم در تصادفات رخ‌داده چند کیسه هوا باز شده و نشده که خیلی به ضرر خودروسازها خواهد شد. اصلاً کیسه هوا راننده تابع سوئیچ نیست، چرا بیخود فرافکنی می‌کنید. ابلاغ کردم هر جا در تصادفات ایربگ باز نشد، خودروساز را به مقام قضائی معرفی کنند تا مردم و بیمه‌ها خسارت بگیرند».
به‌موجب ماده 2 قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان خودرو مصوب 23/ 3/ 1386 «عرضه‌کننده موظف به رعایت استانداردهای ابلاغی در مورد ایمنی، کیفیت، سلامت خودرو و مطابقت آن با ضمانت ارائه‌شده به مصرف‌کننده می‌باشد». به‌موجب ماده 3 این قانون «هزینه رفع نقص یا عیب خودرو در طول مدت ضمانت و جبران کلیه خسارات وارده به مصرف‌کننده و اشخاص ثالث، اعم از خسارات مالی و جانی و هزینه‌های درمان ناشی از نقص یا عیب (که خارج از تعهدات بیمه شخص ثالث باشد) هزینه‌های حمل خودرو به تعمیرگاه، تأمین خودروی جایگزین مشابه در طول مدت تعمیرات (چنانچه مدت توقف خودرو بیش از چهل‌وهشت ساعت باشد) بر عهده عرضه‌کننده می‌باشد».
«طول مدت ضمانت» عرضه‌کننده خودرو را تبصره (1) ماده 2 این قانون چنین مقرر نموده است که «دوره تضمین نمی‌تواند کمتر از یک سال از زمان تحویل خودرو به مصرف‌کننده یا کارکردی برابر با سی هزار کیلومتر (هرکدام زودتر به پایان برسد) باشد».
بر این اساس در قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان خودرو، جبران کلیه خسارات وارده به مصرف‌کننده و اشخاص ثالث، اعم از خسارات مالی و جانی و هزینه‌های درمان ناشی از نقص یا عیب (که خارج از تعهدات بیمه شخص ثالث باشد) توسط عرضه‌کننده خودرو محدود به «طول مدت ضمانت» شده است و طول این دوره تضمین، یک سال از زمان تحویل خودرو به مصرف‌کننده یا کارکردی برابر با سی هزار کیلومتر (هرکدام زودتر به پایان برسد) مقررشده است.
بدین ترتیب به نتیجه رسیدن سهم تقصیر عرضه‌کنندگان خودرو در موضوع ایربگ‌های معیوب در مورد خودروهای طولِ مدتِ ضمانت‌گذشته محل تردید جدی است. نفوذ منافع عرضه‌کنندگان خودرو در بین سطور قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان خودرو قابل استنباط است. به قول فرنگی‌ها شیطان در جزئیات است (The devil is in the details).